Een kille dinsdagnamiddag in onze metropool. Ik bevind me dicht bij de bekende Rue de Brabant waar in de talloze bazars altijd wel een gezellige drukte heerst, maar het lijkt anders nu. Of ben ik het die het anders bekijk ? Ik besef dat ik door het hart van de Brusselse vrouwenprostitutie wandel, haast loop. Want echt op mijn gemak voel ik me niet. Ook al is het dag, je krijgt hier automatisch het gevoel dat er achter de kleurrijk verlichte ramen heel wat schuilgaat. Maar toch doet niets in de stad vermoeden dat deze “dienstenwereld” ook bij het mannelijk geslacht aanwezig is. Een opmerkelijke stijging bewijst echter het tegendeel. In een bescheiden gebouw in de Plantenstraat vond ik voor deze jongens een helpende hand en een luisterend oor: vzw Alias.
Gebouw waar ook vzw Alias een heel klein lokaaltje heeft
Adzon, de voormalige organisatie die jongens en mannen in de Brusselse prostitutie begeleidde, hield er in 2009 mee op. Even later ontstond VZW Alias. Anders dan Adzon werken zij niet meer vrijwillig. De personen worden nu betaald. Ook Marc Purnotte (32). Hij werkt er sinds 6 april, samen met Katia. Beiden hebben ze een opleiding als maatschappelijk opvoeder achter de rug en Marc is nu aan een masteropleiding bezig. Daarom werd hij ook opgenomen als coördinator van vzw Alias.
Marc heeft er net zijn eerste zes maanden als straathoekwerker opzitten. In deze periode werden hij en zijn vrouwelijke collega voorgesteld in het milieu en konden ze de prostitués stap voor stap leren kennen om zo een soort van vertrouwensrelatie op te bouwen.
Nood aan subsidies
Hoe komt het dat jullie een veel te klein kantoor ter beschikking hebben en het gebouw haast niet te vinden is ?
Marc: “ Het kantoor van vzw Alias kan je moeilijk een echt kantoor noemen. Wij hebben veel te weinig middelen en zijn gewoon ook met te weinig werkkrachten om volop onze plicht te vervullen. We doen wat we kunnen, maar hopen dat er heel snel verandering komt. Een andere buurt, een nieuwe ruimte, meer personeel. Het zou een flinke verbetering zijn. De mannen komen nu niet naar ons, want wij hebben gewoon geen plek om ze te ontvangen. Het is ook noodzakelijk dat er in onze nieuwe ruimte een dokterspraktijk komt. Het is gewoon heel belangrijk dat ze hier met vragen terecht kunnen en zich gratis kunnen laten onderzoeken. We wachten dus volop op nieuwe subsidies, die er vooral komen van de Franse Gemeenschap. Ze zijn al aangevraagd, maar een officieel antwoord is er nog niet gekomen.”
Uit cijfers in 2008 bleek dat twee derde van de prostitués uit Oost-Europa en Noord-Afrika komen. Marc gaf aan dat dit nu nog steeds het geval is. Er zijn een paar Belgen, maar toch heel weinig. De meest recente schattingen tonen aan dat ongeveer 4000 tot 5000 personen actief zijn in de Brusselse prostitutie. De terreinwerkers gaan er van uit dat zowat 10% van de prostitués mannen zijn.
Taboe
Marc: “Als straathoekwerkers weten wij precies waar de prostitutie zich situeert. We weten waar de transseksuelen hun diensten aanbieden, waar de meisjes zitten en waar de mannen hun klanten zoeken. We zijn er ons zeker van bewust dat meer dan de helft van de mannelijke prostitutie gebeurt via internet. Dat is nu eenmaal de trend. Het wordt ook één van onze projecten voor in de nabije toekomst, wanneer we met meer mensen zijn. Boysproject, onze collega´s in Antwerpen, werken al op het internet en zij hebben ons verwezen naar enkele prostitués in Brussel die online actief zijn. Zo hebben wij ook met hen contact kunnen leggen. Vrouwelijke prostitutie merk je nu eenmaal sneller op, maar bij de mannen ligt dat anders. Mannelijke prostitués vormen een vrij onbekende groep, voornamelijk door het taboe dat er rond heerst.”
Waarom stappen er volgens jou steeds meer en meer jonge mannen in de prostitutie ?
Marc: “Jongeren in nesten, die thuis weggelopen zijn of aan de deur gezet, stappen soms in de prostitutie om hun ´problemen´ op te lossen. Dat gebeurt nogal eens nadat bij de familie de homoseksualiteit werd “ontdekt”, wat vaak leidt tot een totale breuk met hun thuis. Ze gaan dan op de vlucht om te ontsnappen aan familiaal geweld en lijden vaak onder diepe schaamte- en schuldgevoelens en een negatief zelfbeeld. Vooral bij migranten blijkt het een populaire bron van inkomsten te zijn, want zij zijn soms de enige financiële steun voor hun familie in het thuisland. Zonder vaste verblijfplaats noch inkomen vinden ze in de prostitutie een tijdelijke oplossing voor hun problemen en zien ze het als enig alternatief voor hun eenzaamheid en gebrek aan affectie. Bovendien kan de “relatie” met een aantal klanten voor de jongere de enige volwassen steun betekenen waarover hij beschikt. In dit opzicht kan de ontmoeting met onze straathoekwerkers tijdens crisismomenten een alternatieve volwassen aanwezigheid zijn en kunnen zij hun raad geven en begeleiden.”
Condooms en gel om uit te delen
Preventie
Is het ook jullie taak om minderjarige mannen uit de prostitutie te halen ?
Marc: “Onze vzw bevindt zich niet in de positie om personen aan te sporen uit de prostitutie te stappen. Wij zijn er alleen ter preventie, om vragen te beantwoorden en hen te begeleiden naar dokters. Natuurlijk zullen wij steeds helpen als zij dit zelf willen, maar anders ligt dit niet binnen ons takenpakket. Ik heb onlangs de sectie Zeden van de Brusselse politie leren kennen en in geval van problemen komen wij zeker samen. Toch is er geen echte samenwerking met de politie. Maar als er gevaar dreigt, melden wij dit wel. Onlangs kregen we het verhaal te horen dat er twee mannen uit ons werkgebied verkracht zijn en daar schrok ik wel van. Criminaliteit zit overal, maar het zijn dingen die wij niet vaak zien. Wat wel opvallend voorkomt is het druggebruik. Daar maken we ons toch wel zorgen over. Maar vanuit de vzw proberen we ons met hart en ziel in te zetten in dit milieu. Het is niet altijd even makkelijk, zeker door het beperkte aantal middelen, maar ik doe het nog steeds graag en haal er voldoening uit. Dat is toch wat telt ? ”
Op welke manier proberen jullie de mannen te helpen ?
Marc: “Wij waren nieuw en ze moesten Katia en mij eerst leren kennen en aanvaarden, want het is onze job om aanwezig te zijn. We moeten hen kunnen ondersteunen bij wat ze nodig hebben. Dit kan hulp bij het OCMW zijn, maar ook zorgen voor een identiteitskaart, letten op druggebruik, samen een dokter raadplegen,… We werken vooral op preventie. De risico´s die zij nemen, willen wij verminderen. We delen condooms en gel uit, praten over de gevaren van orale contacten, proberen te praten over AIDS en andere seksueel overdraagbare aandoeningen. Daarnaast nemen wij hen ook mee naar een anonieme consultatie om een bloedtest te laten doen en gaan we achteraf mee om het resultaat. Hiervoor werken wij samen met het Elisa Centrum in de Cellebroersstraat. Zij bieden een gratis medische raadpleging en preventieadvies aan, maar ook psychologische begeleiding. Op donderdag- en vrijdagavond trekken we dan met twee werkers van Alias de straat op. Soms gaat er ook nog een vrijwilliger mee. We zijn tot middernacht op de baan, wat laat is maar ons publiek is ook laat op straat. We gaan de prostitués niet achterna, maar we zoeken wel echt de plekken op waar ze zijn en kijken dan of ze ons aanspreken. Op een avond kunnen we toch wel 10 tot 30 mannen die aan “het werk” zijn tegenkomen, maar met ongeveer 25 lukt het ook daadwerkelijk om contact te leggen.”
Deze reportage werd gemaakt in opdracht van Erasmushogeschool Brussel.
LORE BLOGT . 
Plaats een reactie